ร่างสูงใช้นิ้วคลึงริมฝีปากอวบอิ่มนั้นเบาๆก่อนจะทำตามใจตัวเองด้วยการมอบจูบแสนอ่อนหวานให้คนใต้ร่าง เด็กในความปกครองไม่หือไม่อือหนำซ้ำยังหลงใหลไปกับรสจูบ ถึงปากจะบอกว่าไม่แต่การกระทำนั้นต่างกลับกันโดยสิ้นเชิง และมีหรอที่เนื้อเข้าปากเสือแล้วปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปง่ายๆ มาร์คต้วนไม่ต้องเปลืองแรงมากนักเมื่ออารมณ์ของทั้งสองต่างเพิ่มขึ้นเรื่อยๆยิ่งสัมผัสก็ยิ่งยากที่จะหักห้ามใจ
ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่กระดุมชุดนอนถูกปลดออกจากร่างกายผอมบางแบมแบมตัวเล็กมากเล็กกว่าผู้หญิงหลายๆคนเสียอีก เอวคอดกิ่วผิวขาวเนียนละเอียดชวนให้คนบนร่างอดจะสัมผัสลูบไล้ไม่ได้
“.//////////////.”
อย่าปล่อยให้เสียเวลาร่างสูงเลื่อนใบหน้าซุกหน้าลงกลางอกร่างบางก่อนจะเริ่มขนเม้มสร้างรอยรักไปทั่วแผงอก มันเป็นความรู้สึกแปลกใหม่ที่คนตัวแรกเพิ่งได้รับชวนให้รู้สึกดีจนเผลอขยำผ้าปูเตียงระบายความเสียว ริมฝีปากบางเคลื่อนไหวลากลิ้นชิมความหวานไปทั้ง ยอดอกสีทีบทิมก็เป็นอีกหนึ่งสิ่งที่มาร์คหมายตาก่อนจะฉกชิมดูดดันแข็งเป็นไต แบมแบมกำลังจะทำให้มาร์คกลายเป็นคนโลภ
โลภที่อยากจะครอบครองร่างกายและหัวใจของแบมแบม
ยิ่งคนใต้ร่างบิดเร้ามาร์คด้วยกูดูเหมือนจะยิ่งได้ใจนิ่งหนาเกี่ยวเข้ากับขอบกางเกงนอนดึงรั้งเหมือนตอนการจะหยอกร่างบางเล่น ขอบกางเกงนอนถูกดึงรั้งลงมาช้าๆทำเนียนด้วยการแกล้งมอบจูบให้คนตัวเล็กอีกครั้งสองลิ้นเกี่ยวกระหวัดอย่างสนุกปาก มือหนาอาศัยจังหวะที่ร่างบางกำลังเคลิบเคลิ้มสัมผัสตัวตนของแบมแบมผ่านเนื้อผ้ากางเกงชั้นในลูบขึ้นแล้วจึงลูบลงจนท่อนเนื้อน้อยเริ่มตื่นตัว
“อ๊ะ”
ร่างบางเริ่มได้สติอีกครั้งเมื่อส่วนอ่อนไหวที่สุดของร่างกายถูกกอบกุมโดยมืออื่นที่ไม่ใช่มือของตัวเอง แบมแบมปรือตาทั้งที่น้ำตายังคงคลอเบ้ามันไม่ได้เจ็บปวดแต่มันเสียวซ่านจนหาที่ระบายไม่ได้แววตาหวานฉ่ำสั่นระริกอีกครั้งเมื่อฝ่ามือหนาเริ่มบดขยี้คลึงส่วนหัวโดยไม่สนว่าคนใต้ร่างจะกัดปากจิกเบาะเพราะไม่สามารถเก็บอารมณ์จนเผลอร้องเสียงหลง
“อื้ออออ~”
“เธอนี่มันน่า..”
จะมีอะไรดีไปกว่าการได้บริหารมือมาร์คมองมองเอาแต่ใช้มือจับปากกาเซ็นเอกสารทั้งวันคราวนี้ถึงเวลาที่จะได้ใช้มือทำอย่างอื่นที่น่าตื่นเต้นกว่านั้นบ้าง มือหนาจับแกนกายที่แข็งสู้ชักขึ้นลงไปตามจังหวะที่ควรจะเป็น หน้าท้องแบนราบวูบโหวงหดเกร็งไปหมดยิ่งขยับมือรูดรั้งเร็วเท่าไหร่แบมแบมก็ใกล้แตะขอบสวรรค์เร็วเท่านั้น
“อ่าาา คุณมาร์คคคคคค!”
ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ เสียงหวานร้องครางด้วยความปรารถนาไม่นานนักร่างเล็กก็ปล่อยปล่อยน้ำรักเต็มมือมาร์ค คนนอนอยู่หายใจกระหืดกระหอบหลังจากได้ปลดปล่อยความง่วงก็เริ่มจะเข้ามาแทนที่แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ลืมว่าตัวเองสร้างเรื่องอะไรไว้ให้คนอายุมากกว่าทั้งอับอายและรู้สึกผิด
“แบมไม่ได้ตั้งใจให้มันเลอะ”
“แต่ฉันตั้งใจหนิ”
มาร์คพูดออกมาเต็มปากก็เขาตั้งใจให้มันเป็นอย่างนั้นจริงๆ และเขารู้ดีว่าหากทำมากกว่านี้เขาเองก็จะดูเป็นคนมือไวไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจถึงแม้ว่าแบมแบมจะไม่มีพ่อแม่แต่ก็มีคุณป้าโฮจินที่หวงและรักเด็กคนนี้ยิ่งกว่าอะไรดี.. เขายอมรับว่าตัวเองไม่ใช่คนดี มาร์คแค่รอเวลาเท่านั้นรอวันที่เขาจะได้ครอบครองแบมแบมทั้งตัวและหัวใจนี้ในเร็ววัน
เห้ยแบมนายมารยาทดีมากอ่ะกลัวเตียงสกปรกหรอจ๊ะ
ตอบลบ