UNLUCKY #MARKBAM CHAPTER28หากคืนนี้

แบมแบมไม่แม้แต่จะคิดต่อต้านสัมผัสของมาร์คหนำซ้ำยังปล่อยให้คนแก่กว่าแทะโลมได้ตามใจชอบ ริมฝีปากบางขบเม้มไปทั่วลำคอดูดดึงจนเกิดเป็นร่องรอยสีกุหลาบจางๆ

“อืออออ”

                  ใบหน้าสวยหลับตาพริ้มถึงจะรู้สึกเจ็บแต่กลับชอบอย่างบอกไม่ถูก เสียงหวานอื้ออึงในลำคอเหมือนเป็นสารกระตุ้นอารมณ์ชั้นดีให้มาร์ค ร่างสูงละใบหน้าออกมาจากซอกคอขาวอย่างน่าเสียดายร่องรอยสีกุหลาบปรากฏให้เห็นต่อสายตา 

                 ท่าทางยึกยักกล้าๆกลัวๆเมื่อร่างบางพยายามจับใบหน้าของเขาไว้มาร์คหยุดนิ่งปล่อยให้เด็กทำตามใจก่อนจะเผยยิ้มอีกครั้งเมื่อร่างบางประกบริมฝีปากลงบนแก้มของเขาอย่างแผ่วเบา ไล่ลงมาที่ปลายจมูกและสุดท้ายจบด้วยริมฝีปากของร่างสูง

                แบมแบมไม่ใช่คนอ่อนหัดแต่ก็ไม่ได้ช่ำชองกับเรื่องอย่างว่าเพราะไม่ใช่ครั้งแรกที่ทั้งสองจูบกันแบมแบมจึงอยากเป็นฝ่ายที่มอบความสุขให้กับมาร์คบ้าง ปลายลิ้นชื้นซุกซนค่อยๆละเลียดความหวานผ่านกลีบปากของร่างสูง

“อืมมมมม”

                   ร่างบางหลุดร้องในลำคออกมาอีกครั้งเมื่อมาร์คต้วนเริ่มมีการเคลื่อนไหวเหมือนคนแก่จะวางกับดักไว้หลอกล่อกระต่ายน้อยอย่างแบมแบมไว้อยู่แล้ว ร่างบางถูกยกตัวลอยกอดคอขาพาดเอวร่างสูงทั้งๆที่สองร่างยังคงนัวเนียจูบกันดูดดื่มโดยไม่รู้ว่าจะไปจบที่ส่วนไหนของบ้านหลังนี้  และมันก็คงหนีไม่พ้นเตียงนุ่มๆขนาดคิงไซส์ที่เตรียมรองรับพวกเขาอยู่

                  คนมีประสบการณ์มากกว่าย่อมได้เปรียบขณะที่ร่างบางกำลังมึนเมากับรสจูบที่สุดแสนเร่าร้อนก็ไม่ทันได้สังเกตเลยว่าเสื้อผ้าของตัวเองถูกปลดเปลื้องออกไปตั้งแต่เมื่อไหร่ มีสติอีกครั้งก็เมื่อร่างสูงถอนริมฝีปากออกพร้อมกับน้ำเชื่อมสีใสเประเลอะมุมปาก 

                 เมื่อลิ้มรสความหวานจากริมฝีปากหนาอวบอิ่มจนหนำใจมาร์คจึงค่อยๆลดใบหน้าเปลี่ยนมาชิมความหวานจากยอดอดสีทับทิมบ้างปากขยับมือก็ไม่ปล่อยให้ว่างเช่นเดียวกันขณะที่เด็กน้อยยังถูกรังแกไม่รู้จักจบสิ้นคนแก่ก็ถือโอกาสสัมผัสลูบไล้ผิวเนียนไปทั่วแอบบีบเค้นเพราะความหมั่นเขี้ยวจนเกิดรอยมือ แต่สำหรับมาร์คมันยังไม่พอเหมือนเป็นแค่การเริ่มต้นเท่านั้นเขาอยากสัมผัสร่างบางมากกว่านี้

“อะ พี่มาร์ค~”แบมแบมตกใจเมื่อส่วนอ่อนไหวถูกสัมผัสจนมันแข็งสู้ใส่มือผู้บุกรุกมาร์คยกยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นร่างบางนอนกัดปากกลั้นอารมณ์

“อย่ากัด”

“แบมอึดอัด..”ร่างบางอยากปลดปล่อยเต็มทีความอึดอัดใต้ร่มผ้าทำให้เขาแทบบ้าจนอยากจะร้องไห้

“เด็กดีให้พี่ช่วยนะ”ยินดีช่วยยิ่งกว่าอะไรมือหนาเกี่ยวขอบกางเกงออกไปให้พ้นทาง จัดการถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกอย่างรีบเร่งก่อนจะค่อยๆคร่อมทับบนตัวร่างลางส่งมือหนาเข้าไปกอบกุมแก่นกายน้อยแล้วเริ่มเคลื่อนไหวช้าๆ

ขึ้น  

ลง  

ไม่รีบเร่ง..

ก่อนจะเพิ่มความเร็วจนในที่สุดร่างบางก็กระตุกกายปล่อยน้ำรักก็ไหลออกมาเปรอะมือหนาและเตียงนอน.. 

“แบมทำเตียงเลอะอีกแล้ว”

“ช่างมันเถอะยังไงก็ต้องเปลี่ยนใหม่อยู่ดี”มือหนาลูบผมร่างบางเบาๆแล้วตัดสินใจประกบจูบลงไปใหม่ แก่นกายใหญ่ของเขาเอาก็แข็งขืนสู้อารมณ์ดิบภายในจิตใจไม่ไหวเช่นเดียวกันแต่เขาคิดไว้อย่างเดียวเขากลัวทำเด็กคนนี้เจ็บ แค่ความคิดชั่ววูบทำให้มาร์คต้องหยุดทุกอย่างลง

“หยุดทำไมล่ะครับ พี่มาร์คไม่ต้องการแบมแล้วหรอครับ”

“ต้องการมันจริงๆใช่ไหม พี่ไม่อยากทำให้แบมต้องเจ็บ”

“ครับ แบมต้องการ พี่มาร์คไม่เคยทำแบมเจ็บมีแต่จะทำให้แบมมีความสุขให้แบมเป็นความสุขของพี่เถอะนะครับ”ริมฝีปากหนาจูบลงที่ปลายคางคนอยู่เหนือร่าง แบมแบมกำลังเชื้อเชิญมาร์คต้วนทางอ้อมและนั่นก็ถือว่าเป็นการอนุญาตเต็มใจยอมรับกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

                ปลายนิ้วปาดน้ำรักจากต้นขาร่างบางก่อนจะสอดนิ้วเข้าไปยังช่องทางด้านหลังของร่างบางช่องทางตอดรัดแน่นถึงแม้ว่ามาร์คจะส่งเข้าไปได้เพียงนิ้วเดียวแต่ต้องขอบคุณน้ำรักที่ช่วยเป็นสิ่งหล่อลื่นไม่ให้ร่างบางต้องรู้สึกเจ็บเกินไปเมื่อนิ้วที่สองย่างกรายเข้ามา ปลายนิ้วชักเข้าออกเพื่อสร้างความคุ้นชินและทันทีที่ปลายนิ้วสะกิดโดนจุดกระสันร่างกายของร่างบางจะตอบสนองแอ่นกระตุกปลายเล็บจิกเข้ากับผ้าปูเตียง

“อ๊ะ”

               เมื่อแก่นกายสัมผัสเข้ากับช่องทางรักแบมแบมก็ร้องออกมาด้วยความตกใจเพราะเขารู้ว่าสองนิ้วที่นำทางเมื่อครู่มันไม่ช่วยให้เขาพร้อมสำหรับแก่นกายใหญ่ที่กำลังส่งเข้ามายังช่องทางรักรู้ทั้งรู้ว่าเจ็บแต่ก็ยังต้องการ

               

“อย่าเกร็ง”

“ฮึก พี่มาร์ค”สุดท้ายก็ทนความเจ็บไม่ไหวน้ำตาไหลออกจากดวงตากลมโตเมื่อแก่นกายเข้าไปได้เพียงส่วนนึงเท่านั้น 

“ไหวรึเปล่า ให้พี่หยุดไหม”

                 มาร์คก็ยังคงเป็นมาร์คที่ห่วงและทะนุถนอมแบมแบมยิ่งกว่าไข่ในหิน เขาไม่รู้จะหาวิธีปลอบใจนอกจากมอบจูบรสหวานเป็นการปลอบประโลมเมื่อแบมแบมดื่มด่ำกับรสจูบที่กำลังได้รับ ร่างสูงจึงค่อยๆดันแก่นกายเข้าไปช้าๆจนสุดและมาร์คก็เริ่มขยับกายเข้าออกอีกครั้งนึงเมื่อช่องทางอุ่นๆตอดรัดเขาทำให้เขาสุขสมยิ่งกว่าอะไรดี 

                ทั้งสองร่างเคลื่อนไหวไปตามแรงนำพาความเจ็บในคราแรกเปลี่ยนเป็นความสุขสุดขีดเมื่อร่างสูงขยับกายขึ้นลงถี่ขึ้นตามมาด้วยเสียงเนื้อกระทบกันในบางจังหวะ

ปั่ก ปั่ก ..

“อื้อ อ๊ะ พี่มาร์ค แบม..”

“ครับ”มาร์คยังรอฟังสิ่งที่ร่างบางกำลังจะพูดในขณะที่เขาก็ยังออกแรงกระแทกไม่มีหยุดหย่อน

“แบมจะไม่ไหวแล้ว อ๊ะ”

“อ่าาาา”ร่างสูงครางในลำคอภาพตรงหน้าแบมแบมไม่อยากจะอธิบายเลยว่าคุณมาร์คพ่อทูลหัวของเขาฮอตขนาดไหน

                   ยิ่งเข้าใกล้แตะขอบสวรรค์ร่างสูงก็ยิ่งเร่งจังหวะถี่ยิบจนคนใต้ร่างร้องครางเสียงหลงและไม่นานนักมาร์คก็ปลดปล่อยน้ำรักเต็มช่องทางสีหวานแล้วค้างไว้อย่างนั้นจนมั่นใจแล้วว่าตนปลดปล่อยมันออกมาจนหมดจึงถอนแก่นกายออก